Yangshou

Na tien minuten te hebben gereden stopt de taxi, hopelijk bij het verkeerde hostel want het ziet er bouwvallig uit. We hebben via de mail contact gehad over onze boeking want Carpe Diem heeft recentelijk ook een nieuwe locatie geopend. Wij maken een vreugde dansje zodra we horen dat onze boeking de nieuwe locatie betreft, we moeten een paar honderd meter lopen maar dit is het meer dan waard. Het is een klein paradijsje, het terras begeeft zich tussen de pomelo bomen, een tafeltennistafel staat onder een soort net wat als een zonnewering fungeert. Het geluid van kletterend water komt je tegemoet zodra je de lobby betreedt, onder de trap is werkelijk een vijver inclusief fontein aangelegd. We zijn nu al onder de indruk zonder de kamers te hebben gezien, dit wordt een goed onderkomen voor de komende drie nachten. De kamers zien er erg nieuw en netjes uit. Het bed is hard maar daar wennen we zo langzamerhand aan. Het is later in de middag en we besluiten op het terras plaats te nemen en wat kaartspelletjes en een potje tafeltennis te doen.

In Yangshou wordt er veel gefietst, het ligt langs een rivier en is omringd door prachtige bossen en landbouwakkers. Wij besluiten dan ook scooters te huren, fietsen is leuk in ons plat landje maar met de bergen en hitte hier zijn scooters toch een wat aangenamer vervoersmiddel. Onze eerste volle dag benutten we door een niet georganiseerde of geplande tocht te maken gewapend met een niet al te gedetailleerde kaart van de omgeving. Voor mijn gevoel ervaren we op deze trip voor het eerst "echt" China. De dorpjes waar we doorheen reden worden grotendeels bewoond door rijst, maïs, thee, en vruchten telers. De kids in deze dorpjes begroeten ons met een enthousiaste "hello" terwijl ze een stukje mee rennen met de scooter, de ouderen begroeten ons met een hele vriendelijke (vaak tandloze) glimlach en een knik. Het lijkt er op dat de mensen het waarderen dat wij, als westerse toeristen, ook hun stukje China komen bezoeken. We verbazen ons over op hoe steile bergen de mensen gewassen verbouwen, de term verticaal tuinieren schiet me te binnen (geen idee of die bestaat).

We arriveren bij een t-splitsing en besluiten links af te gaan. Na zo'n vier km te hebben gereden komen we er achter dat het een doodlopende weg is. Het had vast op het verkeersbord gestaan, maar onze Chinees blijft tot op heden beperkt tot een groet en het bestellen van koud water (bingde shui). De weg eindigt bovenop de berg waar enkele gebouwen staan. Gezien de ligging vermoed ik eerst dat het een meditatie retraite is. Uit een gebouw waar vermoedelijk een zaal in zit galmt de happy hardcore muziek de berg over, erg vreemd om te aanschouwen kan ik je vertellen. Een Chinese vrouw komt ons tegemoet en biedt ons een kopje thee aan. Deze locatie blijkt een thee plantage te zijn. Dat verklaart alle gigantische velden met de toen nog onbekende gewassen. We slaan het aanbod af want we verlangen naar de aangename bries waar het rijden op de scooter je op trakteert.

Tijdens het rijden genieten we volop van het vrijheidsgevoel dat het rijden op een gemotoriseerde tweewieler je geeft. De uitzichten zijn fenomenaal en het geluksgevoel kan niet op. Al rijdende bedenk ik me dat ik vast zo'n persoon ben die in zijn midlifecrisis een motor gaat aanschaffen ;) De voertuigen die we onderweg tegenkomen zijn vaak erg excentriek, een soort tractor waarvan de motor compleet zichtbaar is en je broek zo vast kan raken in de aandrijfband. Tuk tuks die volgeladen zijn met grint en die de berg amper opkomen, bestuurders van motors en scooters die de motor afzetten tijdens de afdaling van een berg om brandstof te besparen. De laatste 10 km van onze rondreis gaat over een grotere weg. Hier scheuren bussen en alle bovengenoemde voertuigen met aanzienlijke snelheden over. We passen onze rijstijl aan aan de lokale gebruiken en leggen al slalommend en toeterend de laatste km's van onze reis af.

De tweede dag benutten we door een grot te bezoeken waarin een hot spring en modderbad zit. Hier kan ook gezwommen worden, waar we erg naar uitkijken gezien de hoge temperaturen. We arriveren bij de grot, het zwemgedeelte is relatief klein maar het is gelukkig vrij rustig. De hoge plons, die we weten te maken met onze bommetjes, maken erg indruk op de lokalen. Na even te hebben gezwommen leggen we de eerste meters in de grot met de boot af. We gaan te voet verder de grot in. De helm die we dragen is geen overbodige luxe, we moeten op onze knieën klauteren om de gangen door te komen. We ervaren het als een spannend avontuur. Het modderbad stelt niet zoveel voor, het is wel lekker om even flink smerig te worden (zie foto's). We doorlopen de grot om naar een waterstroom te gaan waar we de modder van ons lichaam proberen af te spoelen. De gids moet ons zowat uit de hot spring halen omdat het zo aangenaam warm is. Bikini’s en zwembroeken kunnen worden weggegooid, wit is geen wit meer.

We scooteren terug naar ons hostel waar we weer een keuze maken uit het ruime en kwalitatieve aanbod van de kaart. Facebook is om de een of andere reden toch toegankelijk in dit hostel, de mobiele telefoons van de echte verslaafden worden dan ook continue gerefreshed. Dit is de laatste dag dat we de scooters hebben en besluiten weer wat rond te gaan rijden. We verblijven, na de Yangshou etappe, nog een dag in Guilin en vliegen vervolgens naar Shanghai. Het einde van dit geweldig avontuur nadert (te)snel. We maken ons op voor de laatste etappe, Shanghai!

Xx